یچیزایی که جدیدن!

میدونی بعضی وقتا ادم دلش میخواد بخنده. مثلا همین امروزو ماجرای همین وبلاگ! بعد از حدودا سه سال وبلاگو باز کردم میخواستم ببینم قبلا نگاهم چطور بوده،وقتی پستاشو خوندم لبخند از روی لبم کنار نمیرفت! چقدر دیدگاه ها توی زمانهای مختلف میتونه عوض بشه. چقدر دلم برای اونموقع که تلاش میکردم دغدغه پیدا کنم که سرچشمه‌ی شعرمو پیدا کنم از طریق همون دغدغه،،، تنگ شده! الان اونقدر گیر دغدغه هامم که نمیتونم حتی یه شعر جدید بنویسم! در کل میخوام بگم که، همیشه اوضاع اونجوری پیشنمیره که ما انتظارشو داریم و ما باید برای هر اتفاقی اماده باشیم... دلم برای گذشته که بی دغدغه مینوشتم تنگ شده...